Pszczoła ta pochodzi z Ziemi Świętej, jest ona mniejsza od europejskiej o 1/4 wielkości. Ubarwienie posiada ładne, podobne do włoskich z tym, że jest jaśniejsza, a mianowicie:
Trzy pierwsze obwódki na odwłoku jasno pomarańczowe, pozostałe srebrzyste, pokryta srebrzystym włoskiem. Pszczoły stare są podobne do młodych włoszek. Matki i trutnie też z prążkami, młode matki bywają bardzo szczupłe, wielkość większej osy, w czasie czerwienia znacznie powiększają się. Trutnie też mniejsze od miejscowych.
Płodność matek
Płodność matek jest bardzo wielka, wskutek czego giną one z wyczerpania po 2-3 sezonach. Robotnice tej rasy wiosną już przy 8-10 st. C, wylatują z ula, wskutek czego dużo ich ginie, latem dochodzą do ogromnej siły i są rojliwe; mateczników zakładają kilkadziesiąt. Matki nie łączą się z trutniami innych ras, dlatego też rasa zachowuje swój gatunek w czystości i pozostała jednolitego ubarwienia.
Lęgnące się pszczoły w woszczynie pszczół krajowych już od trzeciego pokolenia stają się większymi w czwartej wielkości krajowych. Jest to przyczynek, że wyrób węzy sztucznej o większych wymiarach, a także próby wyhodowania wieszczych pszczół mają swoje uzasadnienie.
Wady i zalety
Ujemną właściwością pszczół Palestyńskich jest ich złośliwy charakter, niebaczne wstrząśnienie ulem lub stukniecie w ul, powoduje podrywanie się kilkunastu pszczół i wywołuje żądlenie. Dym je rozdrażnia. Całe szczęście, że użądlenia nie są tak bolesne jak miejscowych pszczół. Zaletą tej rasy jest, że w upały i w drobny deszcz pracują wytrwale: późną jesienią, gdy miejscowe spoczywają, te wylatują i dużo znoszą pyłku. Nie są rabusiami, u siebie rabunku nie dopuszczą. Za pożytkiem latają ponad 4 kilometry. Pod względem wydajności miodu stają na równi z krajowymi. Miód w plastrach szyją siwym woskiem, co nadaje plastrom wygląd wodnisty. Miód ma specjalny aromat i smak. W smaku bardzo dobry. Pochodzi to z morfologicznych właściwości pszczół Ziemi Świętej.)
Piwowarski Julian.